Το νηπιαγωγείο από τη Σερβία μοιράστηκε μαζί μας ένα όμορφο παραμύθι από τη χώρα τους με το όνομα "Το χαρούμενο σποράκι " από το βιβλίο "Η φύση μιλάει στα παιδιά" της Dušica Bojović.
Το μεταφράσαμε και το διαβάσαμε με πολλή χαρά.
Ο δρόμος όμως ήταν γεμάτος λακούβες.'Οταν το φορτηγό πέρασε από μία βαθιά λακούβα, ένα σποράκι έπεσε από το τσουβάλι του κάτω στο χώμα.
"Τί θα μου συμβεί τώρα;Τί θ'απογίνω; " είπε τρομαγμένο το σποράκι."Δε νιώθω ασφαλής σ' αυτό το μέρος.Νιώθω καλά μόνο όταν είμαι μέσα στη γη". Εκείνη τη στιγμή ένα κοπάδι αγελάδες πέρασε από το δρόμο.Το σποράκι έτρεξε φοβισμένο να φύγει μακριά αλλά δεν πρόλαβε.Μία χοντρή αγελάδα το πάτησε και το έβαλε βαθιά στη γη.
"Ωωω!Αυτό είναι πολύ καλό!Τώρα είμαι μέσα στο χώμα εκεί που μ' αρέσει να βρίσκομαι !Αλλά αν δε βρω λίγο νεράκι καταστράφηκα!Χωρίς νερό δεν μπορώ να μεγαλώσω.Θα ξεραθώ." μουρμούρισε λυπημένο.
Ξαφνικά σα να ακούστηκε το παράπονό του στον ουρανό και άρχισε να βρέχει.
Το επόμενο πρωί το σποράκι ένιωσε τον ήλιο να το ζεσταίνει γλυκά-γλυκά και κατάλαβε ότι άρχισε να μεγαλώνει.Έβγαλε βλαστό και τα πρώτα φυλλαράκια εμφανίστηκαν.Τι ευτυχία!Τώρα μπορούσε να απορροφήσει καλύτερα το φως του ήλιου !Εκεί που καθόταν αμέριμνο και απολάμβανε το φως του ήλιου ένα σμήνος πεινασμένα πουλιά ήρθαν να το φάνε.Οι ρίζες του όμως ήταν δυνατές και το κρατούσαν γερά μέσα στη γη!Έτσι το σποράκι που είχε γίνει ένα δυνατό φυτό σώθηκε!
Τα χρόνια πέρασαν.Οι εποχές άλλαζαν, ο καιρός άλλαζε κι αυτός.Έβρεχε, χιόνιζε, ο ήλιος έλαμπε ,ο αέρας φυσούσε...
Το μικρό σποράκι έγινε ένα όμορφο δέντρο.
Αν περάσετε από το χωριό θα το δείτε.Είναι ψηλό, δυνατό και πράσινο.Και βγάζει τώρα κι αυτό με τη σειρά του σποράκια.
Τι ευτυχισμένο που ήταν!Αν δεν είχε πέσει από το τσουβάλι του αγρότη δε θα είχε συμβεί τίποτα απ' όλα αυτά!Άπλωσε ευτυχισμένο τα κλαδιά του και σκεφτόταν πόσο τυχερό ήταν!!!
Το παραμύθι από τη Σερβία μας άρεσε πολύ.
Το δραματοποιήσαμε και γίναμε κι εμείς μικρά σποράκια που κατρακυλάνε στη γη.
Μιμηθήκαμε το φορτηγό που ταρακουνιόταν από τις λακούβες, τις αγελάδες που πέρασαν και πάτησαν το σποράκι.Τη βροχή που έπεσε στο χώμα αλλά και τον ήλιο που έλαμπε δυνατά.
Γίναμε πεινασμένα πουλιά που ήθελαν να το φάνε ...
Και φυσικά γίναμε όλοι πολύ ψηλά και δυνατά δέντρα.Ως τον ουρανό φτάσαμε!!!
Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε ό,τι μας άρεσε από την ιστορία.
Η δουλειά μας άρεσε πολύ στα παιδιά από τη Σερβία και αποφάσισαν να στείλουν την ιδέα μας και στη συγγραφέα του παραμυθιού Dušica Bojović για να χαρεί κι αυτή όπως κι εμείς με το όμορφο παραμύθι της!
Είμαστε οι καλύτεροι!!! :)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου