Το αγαπημένο μας ρακούν, ο γνωστός Τσέστερ είχε ένα πρόβλημα.
Απ ό,τι μας είπε μετά από πολλή πίεση είχε αρχίσει να μην περνάει και τόσο καλά στην τάξη μας.
Όχι βέβαια όταν ήμασταν κι εμείς εκεί. Αλλά όταν φεύγαμε.
Έπαιζε με τα παιχνίδια,
τριγυρνούσε στην τάξη,
κοιμόταν στο κρεβατάκι του,
αλλά η ώρα δεν περνούσε. Ένιωθε μοναξιά!!
Έπρεπε να του βρούμε μία λύση!
Σκεφτήκαμε πολύ σοβαρά και η λύση βρέθηκε!
Θα πέρναμε τον Τσέστερ στο σπίτι μας!!
Έτσι κάθε εβδομάδα ένας- ένας και με τη σειρά θα τον φιλοξενούσαμε!
Απ ό,τι μας είπε μετά από πολλή πίεση είχε αρχίσει να μην περνάει και τόσο καλά στην τάξη μας.
Όχι βέβαια όταν ήμασταν κι εμείς εκεί. Αλλά όταν φεύγαμε.
Έπαιζε με τα παιχνίδια,
τριγυρνούσε στην τάξη,
κοιμόταν στο κρεβατάκι του,
αλλά η ώρα δεν περνούσε. Ένιωθε μοναξιά!!
Έπρεπε να του βρούμε μία λύση!
Σκεφτήκαμε πολύ σοβαρά και η λύση βρέθηκε!
Θα πέρναμε τον Τσέστερ στο σπίτι μας!!
Έτσι κάθε εβδομάδα ένας- ένας και με τη σειρά θα τον φιλοξενούσαμε!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου